deuterokanoniczny

deuterokanoniczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɛwtɛrɔkãnɔ̃ˈɲiʧ̑nɨ], AS: [deu̯terokãnõńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rel. o księdze biblijnej: początkowo nieuznawany za kanoniczny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	deuterokanoniczny		deuterokanoniczna	deuterokanoniczne	deuterokanoniczni	deuterokanoniczne
dopełniacz	deuterokanonicznego		deuterokanonicznej	deuterokanonicznego	deuterokanonicznych
celownik	deuterokanonicznemu		deuterokanonicznej	deuterokanonicznemu	deuterokanonicznym
biernik	deuterokanonicznego	deuterokanoniczny	deuterokanoniczną	deuterokanoniczne	deuterokanonicznych	deuterokanoniczne
narzędnik	deuterokanonicznym		deuterokanoniczną	deuterokanonicznym	deuterokanonicznymi
miejscownik	deuterokanonicznym		deuterokanonicznej	deuterokanonicznym	deuterokanonicznych
wołacz	deuterokanoniczny		deuterokanoniczna	deuterokanoniczne	deuterokanoniczni	deuterokanoniczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) protokanoniczny

hiperonimy:

(1.1) kanoniczny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. deuteros 'drugi' + kanon 'reguła wiary'

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) deuterokanonický
• słowacki: (1.1) deuterokanonický

źródła: