derogacja

derogacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. pozbawienie normy prawnej jej mocy, z zastąpieniem lub bez zastąpienia jej nową; zob. też Derogacja (prawo) w Wikipedii

(1.2) wyłączenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej z obowiązku wypełniania części zobowiązań płynących ze stosowania prawa Unii; zob. też Derogacja (Unia Europejska) w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wskazuje się, że stan wyjątkowy to przejściowa sytuacja, w której instytucje państwowe są postawione w zagrożonej pozycji, przez co czują się upoważnione do derogacji, czyli zawieszenia pewnych zasad, co wiąże się z ograniczeniem praw i wolności człowieka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abrogacja ż, obrogacja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. derogatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) derogation
• bułgarski: (1.1) дерогация ż
• czeski: (1.1) derogace ż
• duński: (1.1) derogation w
• francuski: (1.1) dérogation ż
• hiszpański: (1.1) derogación ż
• kataloński: (1.1) derogació ż
• nowogrecki: (1.1) κατάργηση ż, ακύρωση ż
• portugalski: (1.1) derrogação ż
• słowacki: (1.1) derogácia ż
• słoweński: (1.1) derogacija ż
• ukraiński: (1.1) дерогація ż

źródła: