deponent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

deponent (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɛˈpɔ̃nɛ̃nt], AS[depõnẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ekon. osoba posiadająca depozyt[1]
(1.2) praw. zaprzysiężony świadek[2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) ekon. firma lub organizacja posiadająca depozyt
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) depozytor
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. deponować ndk., zdeponować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. deponensskładający
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „deponent” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „deponent” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

deponent (język angielski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) praw. zaprzysiężony świadek
(1.2) gram. czasownik przyjmujący formę strony biernej, ale mający znaczenie czynne lub zwrotne
odmiana:
(1.1-2) lp deponent; lm deponents
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. deponens
uwagi:
źródła: