deiktisch

deiktisch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈdaɪ̯ktɪʃ]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. deiktyczny; poglądowy

(1.2) jęz. deiktyczny, wskazujący; przyjmujący znaczenie w kontekście

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der deiktische ein deiktischer deiktischer	die deiktische eine deiktische deiktische	das deiktische ein deiktisches deiktisches	die deiktischen deiktischen deiktische
Gen.	słaba mieszana mocna	des deiktischen eines deiktischen deiktischen	der deiktischen einer deiktischen deiktischer	des deiktischen eines deiktischen deiktischen	der deiktischen deiktischen deiktischer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem deiktischen einem deiktischen deiktischem	der deiktischen einer deiktischen deiktischer	dem deiktischen einem deiktischen deiktischem	den deiktischen deiktischen deiktischen
Akk.	słaba mieszana mocna	den deiktischen einen deiktischen deiktischen	die deiktische eine deiktische deiktische	das deiktische ein deiktisches deiktisches	die deiktischen deiktischen deiktische
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Deshalb gilt es, im Fernsehen das didaktische durch das deiktische Prinzip abzulösen. → Dlatego w telewizji należy zasadę dydaktyczną zastąpić deiktyczną.

(1.2) Wie bereits festgestellt, gelten Tempora als deiktisch; sie beziehen sich auf den Zeitpunkt. → Jak już stwierdziliśmy, czasy (gram.) uważane są za deiktyczne; odnoszą się do punktu w czasie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) deiktischer Ausdruck

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Deixis ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: