dżibutyjski
dżibutyjski (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do państwa Dżibuti[1]
- (1.2) odnoszący się do miasta Dżibuti[2]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dżibutyjski dżibutyjska dżibutyjskie dżibutyjscy dżibutyjskie dopełniacz dżibutyjskiego dżibutyjskiej dżibutyjskiego dżibutyjskich celownik dżibutyjskiemu dżibutyjskiej dżibutyjskiemu dżibutyjskim biernik dżibutyjskiego dżibutyjski dżibutyjską dżibutyjskie dżibutyjskich dżibutyjskie narzędnik dżibutyjskim dżibutyjską dżibutyjskim dżibutyjskimi miejscownik dżibutyjskim dżibutyjskiej dżibutyjskim dżibutyjskich wołacz dżibutyjski dżibutyjska dżibutyjskie dżibutyjscy dżibutyjskie
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-2) dżibucki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Dżibutka ż, Dżibutczyk mrz, Dżibuti n, dżibutyjczyk m, dżibutyjka ż, Dżibutyjka, Dżibutyjczyk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) ĝibutia; (1.2) ĝibuta
- farerski: (1.1) djibutiskur; (1.2) djibutiskur
- szwedzki: (1.1) djiboutisk
- ukraiński: (1.1) джибутійський
- włoski: (1.1) gibutiano; (1.2) gibutiano
- źródła:
- ↑ Hasło „I Dżibuti” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 229.
- ↑ Hasło „II Dżibuti” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 229.