dżibucki

dżibucki (język polski)

wymowa:

IPA: [ʤ̑ʲiˈbuʦ̑ʲci], AS: [ǯʹibucʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do państwa Dżibuti

(1.2) odnoszący się do miasta Dżibuti

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dżibucki		dżibucka	dżibuckie	dżibuccy	dżibuckie
dopełniacz	dżibuckiego		dżibuckiej	dżibuckiego	dżibuckich
celownik	dżibuckiemu		dżibuckiej	dżibuckiemu	dżibuckim
biernik	dżibuckiego	dżibucki	dżibucką	dżibuckie	dżibuckich	dżibuckie
narzędnik	dżibuckim		dżibucką	dżibuckim	dżibuckimi
miejscownik	dżibuckim		dżibuckiej	dżibuckim	dżibuckich
wołacz	dżibucki		dżibucka	dżibuckie	dżibuccy	dżibuckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) dżibutyjski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Dżibuti n, Dżibutczyk m, Dżibutka ż, dżibutczyk m, dżibutka ż, Dżibutyjczyk m, Dżibutyjka ż, dżibutyjczyk m, dżibutyjka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) джыбуційскі; (1.2) джыбуційскі
• esperanto: (1.1) ĝibutia; (1.2) ĝibuta
• farerski: (1.1) djibutiskur; (1.2) djibutiskur
• szwedzki: (1.1) djiboutisk
• ukraiński: (1.1) джибутійський
• włoski: (1.1) gibutiano; (1.2) gibutiano

źródła: