dżakartczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dżakartczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʤ̑aˈkarṭʧ̑ɨk], AS[ǯakarṭčyk], zjawiska fonetyczne: udziąs. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Dżakarty[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dżakarta ż
forma żeńska dżakartka ż
przym. dżakarcki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 17.