dłubać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dłubać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈdwubaʨ̑], AS[du̯ubać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) drążyć w czymś lub żłobić
(1.2) pot. wykonywać jakąś pracę długo i starannie
odmiana:
(1.1-2)[1]
przykłady:
(1.1) To normalne, że dzieci dłubią w nosie.
(1.2) Teraz żona jeździ matizem na co dzień a ja wybieram się na zloty użytkowników do Wrocławia i hobbystycznie sobie przy nim dłubię[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dłubanka ż, dłubanina ż, dłubek m, dłubacz m, dłubaczka ż, dłubanie n, wydłubanie n, wydłubywanie n
czas. wydłubywać ndk., wydłubać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Joanna Forysiak, Nowa Trybuna Opolska, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.