czystota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czystota (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ʧ̑ɨˈstɔta], AS: [čystota] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. czystość fizyczna[1]
(1.2) st.pol. i śr.pol. czystość od strony moralnej[1][2]
(1.3) st.pol. szczerość[1]
(1.4) gw. (Śląsk Cieszyński) schludność[3]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. czysty + -ota
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Czystota” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 1, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa 1953-1955, s. 429-430.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czystota” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  3. ↑ Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8, s. 81.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=czystota&oldid=7973492”