czynić wstręty

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czynić wstręty (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈʧ̑ɨ̃ɲiʨ̑ ˈfstrɛ̃ntɨ], ASńić fstrnty], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) st.pol. stawiać opór[1]
odmiana:
(1.1) związek rządu, zob. czynić, wstręty nieodm.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Barbara Bartnicka, Język i my. 4, WSiP, Warszawa 1994, s. 129.