czyściec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czyściec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʧ̑ɨɕʨ̑ɛʦ̑], ASyśćec], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. w niektórych wyznaniach: stan lub miejsce, gdzie po śmierci niektóre dusze odbywają pokutę przed wejściem do nieba; zob. też czyściec w Wikipedii
(1.2) książk. przen. stan dotkliwych przykrości, cierpień, męczarni[1]
(1.3) gw. (Bukowina) bot. piołun[2]
odmiana:
(1.1-3) blm,
przykłady:
(1.1) Nasza babcia modli się za wszystkie dusze cierpiące w czyśćcu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pokutować / przebywać / być / … w czyśćcu • trafić / iść / … do czyśćca
synonimy:
(1.1) purgatorium
(1.2) koszmar
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) zaświaty
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czyściciel m, czyszczacz mos/mrz
czas. czyścić ndk.
przym. czyśćcowy, czystościowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) czes. čistec < kalka z łac. purgatorium[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piołun
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „czyściec” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 59; dostęp: 27 października 2018.
  3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 29.