człowiek człowiekowi wilkiem
człowiek człowiekowi wilkiem (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈʧ̑wɔvʲjɛk ˌʧ̑wɔvʲjɛˈkɔvʲi ˈvʲilʲcɛ̃m], AS: [ču̯ovʹi ̯ek ču̯ovʹi ̯ekovʹi vʹilʹḱẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przysłowie polskie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) człowiek człowiekowi zguba
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) z literatury antycznej[1]; przysłowie jest tłumaczeniem sentencji łac. homo homini lupus est
- uwagi:
- inne wersje: człowiek człowiekowi czasem miasto Boga, czasem też miasto wilka, albo złego wroga • człowiek człowiekowi Bogiem, człowiek człowiekowi wilkiem
- zobacz inne przysłowia o wilku, człowieku
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) man is a wolf to man
- białoruski: (1.1) чалавек чалавеку воўк
- chorwacki: (1.1) čovjek je čovjeku vuk
- fiński: (1.1) ihminen on ihmiselle susi
- francuski: (1.1) l’homme est un loup pour l’homme
- litewski: (1.1) žmogus žmogui - vilkas
- łaciński: (1.1) homo homini lupus est
- rosyjski: (1.1) человек человеку волк
- słoweński: (1.1) človek človeku volk
- ukraiński: (1.1) людина людині — вовк
- węgierski: (1.1) ember embernek farkasa
- źródła:
- ↑ Magdalena Puda-Blokesz, Wokół problemów genezy polskich mitologizmów frazeologicznych, w: Perspektywy współczesnej frazeologii polskiej. Geneza dawnych i nowych frazeologizmów polskich pod red. Gabrieli Dziamskiej-Lenart i Jarosława Liberka, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2016, s. 70.
Hasło „człowiek” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 82.
