cyt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cyt (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) używany jako wezwanie do zachowania ciszy
odmiana:
przykłady:
(1.1) Kielich stłucz! Niech z Twych ócz żal się napije! Nie mów: cyt! To nie wstyd - Sawa nie żyje![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cisza, cicho, sza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od prasł. *citъ, obocznego do *citь, pochodzenia dźwiękonaśladowczego[2]
por. białor. цыц, ros. цыть, ros. цыц i ukr. цить
por. także dalsze litew. cit
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Jacek Kowalski, O potrzebie smutku. Na śmierć Sawy.
  2. ↑ Hasło „citъ! citь!” w: Słownik prasłowiański, red. Franciszek Sławski, t. II, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974-2001, ISBN 83-04-00464-X, s. 91.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cyt&oldid=7882225”