cynik

cynik (język polski)

Antystenes, pierwszy cynik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ɨ̃ɲik], AS: [cỹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. przedstawiciel szkoły filozoficznej Antystenesa

(1.2) pejor. człowiek lekceważący autorytety i przyjęte zasady

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cynizm

forma żeńska cyniczka

przym. (1.1) cynicki, (1.2) cyniczny

przysł. (1.1) cynicko, (1.2) cynicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cynic; (1.2) cynic
• esperanto: (1.1) cinikisto; (1.1) cinikulo
• hiszpański: (1.1) cínico m; (1.2) cínico m
• nowogrecki: (1.1) κυνικός m; (1.2) κυνικός m

źródła:

cynik (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) filoz. cynik

(1.2) pejor. cynik

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cynik	cynici / cynikové
dopełniacz	cynika	cyniků
celownik	cynikovi / cyniku	cynikům
biernik	cynika	cyniky
wołacz	cyniku	cynici / cynikové
miejscownik	cynikovi / cyniku	cynicích
narzędnik	cynikem	cyniky

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cynismus m

przym. cynický

przysł. cynicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: