cynik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cynik (język polski)[edytuj]

Antystenes, pierwszy cynik (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɨ̃ɲik], AS[cńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. przedstawiciel szkoły filozoficznej Antystenesa
(1.2) pejor. człowiek lekceważący autorytety i przyjęte zasady
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Myślę o niej często, wspominając człowieka niezbyt szczęśliwego, który na złość samemu sobie przez wiele lat budował swoją reputację cynika i zimnego dranianadaremno[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cynizm m
forma żeńska cyniczka ż
przym. cynicki, cyniczny
przysł. cynicko, cynicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Janusz Minkiewicz, Bilans osobisty, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

cynik (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) filoz. cynik
(1.2) pejor. cynik
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cynismus m
przym. cynický
przysł. cynicky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

cynik (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) cynik[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cynizmus m, cynickosť ż
przym. cynický
przysł. cynicky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „cynik” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.