cufal

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cufal (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gw. (Górny Śląsk) szczęśliwy zbieg okoliczności, traf, fart[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Miołech cufala. → Poszczęściło mi się.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Zufall[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: traf, fart
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 61.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cufal&oldid=6474361”