Przejdź do zawartości

cudzołożnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: cudzoložník

cudzołożnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˌt͡sud͡zɔˈwɔʒʲɲik], AS: [cuʒou̯ožʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. mężczyzna dopuszczający się cudzołóstwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie płaciło się kary za zabicie człowieka w pojedynku sądowym ani za zabicie cudzołożnika, włamywacza lub podpalacza pochwyconego na gorącym uczynku, ani za sztuczne poronienie wywołane przez samą matkę, ani za zgładzenie świętokradcy, który włamał się do świątyni[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) grzesznik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cudzołóstwo n, cudzołożenie n
forma żeńska cudzołożnica ż
czas. cudzołożyć
przym. cudzołożny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Modzelewski, Barbarzyńska Europa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.