contumace

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

contumace (interlingua)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) krnąbrny, nieposłuszny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

contumace (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/kon.tu.'ma.ʧe/
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. krnąbrny, nieposłuszny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) praw. pozwany nie stawiający się przed sądem

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) praw. pozwana nie stawiająca się przed sądem
odmiana:
(1.1) lp contumace m ż; lm contumaci m ż
(2.1) lp contumace; lm contumaci
(3.1) lp contumace; lm contumaci
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ribelle, disobbediente, riluttante
antonimy:
(1.1) obbediente
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. contumacia ż
przym. contumaciale
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. contŭmax, -acis
uwagi:
źródła: