Przejdź do zawartości

concourir

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA/kɔ̃.ku.ʁiʁ/
?/i ?/i ?/i ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) współzawodniczyć, rywalizować[1], ubiegać się, starać się (o coś)[2]
(1.2) geom. przecinać się, zbiegać się[3]
(1.3) przyczynić się (do czegoś), mieć wkład (w coś), współdziałać (w czymś)[3]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Ils concurrent pour un emploi public.Oni ubiegają się o stanowisko w sektorze publicznym.
(1.2) Les trois hauteurs d'un triangle concurrent en un même point.Trzy wysokości trójkąta przecinają się w tym samym punkcie.
(1.3) Il a concouru à mon succès[3].Przyczynił się do mojego sukcesu.
(1.3) Plusieurs facteurs ont concouru à mon choix.Kilka czynników wpłynęło na mój wybór.
składnia:
(1.1) concourir + pour → starać się o (coś)
(1.3) coucourir + à → przyczynić się do
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. concours m, concurrence ż, concurrent m
czas. concurrencer
przysł. concurremment
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Słownik francusko-polski Lingea
  2. Jerzy Dobrzyński, Irena Kaczuba, Bogusława Frosztęga, Wielki słownik francusko-polski. Tom I. A-L, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1980, s. 983, ISBN 83-214-0065-5
  3. 3,0 3,1 3,2 Le Nouveau Petit Robert de la langue français 2010