cknić

cknić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik niewłaściwy niedokonany (dk. brak)

(1.1) gw. nieos. mdlić, nudzić

czasownik niewłaściwy zwrotny niedokonany cknić się (dk. brak)

(2.1) daw. (współcz. gw.) nieos. tęsknić za kimś, za czymś

odmiana:

(1.1)

nieos.,

 

forma	tryb oznajmujący	tryb warunkowy	tryb rozkazujący
bezokolicznik	cknić
czas teraźniejszy	ckni	ckniłoby by ckniło	niech ckni
czas przyszły	będzie ckniło będzie cknić	—	—
czas przeszły	ckniło	byłoby ckniło by było ckniło	—

(2.1)

nieos.,

 

forma	tryb oznajmujący	tryb warunkowy	tryb rozkazujący
bezokolicznik	cknić się
czas teraźniejszy	ckni się	ckniłoby się by się ckniło	niech się ckni
czas przyszły	będzie się ckniło będzie się cknić	—	—
czas przeszły	ckniło się	byłoby się ckniło by było się ckniło	—

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) cnić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: