Przejdź do zawartości

ciuciubabka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ciuciubabka (język polski)

[edytuj]
ciuciubabka (1.1)
wymowa:
IPA[ˌt͡ɕüt͡ɕuˈbapka], ASüćubapka], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zabawa dziecięca, w której jeden z uczestników z zawiązanymi oczami goni i próbuje chwytać innych[1]; zob. też ciuciubabka w Wikipedii
(1.2) przen. sytuacja, w której działa się bez właściwego rozeznania, na ślepo, po omacku[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nasze dzieci pół wieczora bawiły się w ciuciubabkę.
(1.1) Wystarczy tylko w krąg ustawić sięchusteczkę jedną mieći ciuciubabkę szybko wybrać; raz, dwa, trzy (…)[3]
(1.2) Powiedział, że wyjaśni jej wszystko, jak już będą na miejscu, ale ona dość już miała tej ciuciubabki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bawić się / grać w ciuciubabkę
synonimy:
(1.1) ślepa babka; przest. mrużek, zmrużek; daw. mrzek, mrzyk, mżyk, mżytek, gw. (Kresy Wschodnie) zmurżka[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
bawić się w ciuciubabkę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciuciubabka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciuciubabka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. J. Grań, Ciuciubabka
  4. Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 50.