ciemiernik

ciemiernik (język polski)

ciemiernik (1.1)

wymowa:

IPA: [ʨ̑ɛ̃ˈmʲjɛrʲɲik], AS: [ćẽmʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Helleborus, rodzaj roślin należących do rodziny jaskrowatych; zob. też ciemiernik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciemiernik	ciemierniki
dopełniacz	ciemiernika	ciemierników
celownik	ciemiernikowi	ciemiernikom
biernik	ciemiernik	ciemierniki
narzędnik	ciemiernikiem	ciemiernikami
miejscownik	ciemierniku	ciemiernikach
wołacz	ciemierniku	ciemierniki

przykłady:

(1.1) Przy sprzyjających warunkach klimatycznych ciemiernik zakwita już w grudniu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) róża Bożego Narodzenia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. *ciemierny + -ik, z prasł. *čemerьnъ → trujący

por. ukr. че́мерни́к

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hellebore
• czeski: (1.1) čemeřice ż
• francuski: (1.1) hellébore m
• niemiecki: (1.1) Nieswurz ż; Schneerose ż (H. niger), Christrose ż (H. niger)
• rumuński: (1.1) ouăle popii

źródła: