chudeusz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chudeusz (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. żart. chudy i słaby człowiek[1]
(1.2) przen. biedaczyna, hołysz[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Westchnąłem. — Mój Boże! jakby też to mnie chudeuszowi wigilja smakowała w takim salonie[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chudzielec, chudzina, cherlak, chuderlak, mizerak; st.pol. chudoba; reg. pozn. ogigiel; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak
(1.2) biedak, biedaczek, biedaczyna
antonimy:
(1.1) grubas
(1.2) bogacz, krezus
hiperonimy:
(1.1) szczupły
(1.2) biedny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. chudo
przym. chudy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. chudy + -usz
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chudzielec
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biedak
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chudeusz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „volapük” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Bolesław Prus, Wigilja