Przejdź do zawartości

chroniczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chroniczny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[xrɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ], AS[χrõńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. trwający bardzo długo
(1.2) książk. cierpiący na przewlekłą chorobę lub uzależnienie[1]
(1.3) książk. mający jakąś utrwaloną wadę, negatywną cechę charakteru
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Ekspozycja na opary tej substancji może powodować chroniczne podrażnienie dróg oddechowych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) chroniczny katar • chroniczny głód / deficyt / kryzys / niedobór • chroniczna astma / bezsenność • chroniczna bieda • chroniczne zapalenie spojówek • chroniczne niedofinansowanie
(1.2) chroniczny alkoholik / palacz
(1.3) chroniczny nieudacznik
synonimy:
(1.1) przewlekły, ciągły
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chroniczność ż
przysł. chronicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. χρονικός[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chroniczny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chroniczny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.