chociebuski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chociebuski (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌxɔʨ̑ɛˈbusʲci], AS: [χoćebusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Chociebużem[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikchociebuskichociebuskachociebuskiechociebuscychociebuskie
dopełniaczchociebuskiegochociebuskiejchociebuskiegochociebuskich
celownikchociebuskiemuchociebuskiejchociebuskiemuchociebuskim
biernikchociebuskiegochociebuskichociebuskąchociebuskiechociebuskichchociebuskie
narzędnikchociebuskimchociebuskąchociebuskimchociebuskimi
miejscownikchociebuskimchociebuskiejchociebuskimchociebuskich
wołaczchociebuskichociebuskachociebuskiechociebuscychociebuskie
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Jubileuszowy rok zaczął się 1 stycznia z wielkim noworocznym koncertem i zakończył się 30 listopada ze świątecznym przedstawieniem w chociebuskim teatrze[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Chociebuż m, chociebużanin mos, chociebużanka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „chociebuski” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ z Internetu
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=chociebuski&oldid=8276274”