charczeć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

charczeć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈxarʧ̑ɛʨ̑], ASarčeć]
znaczenia:

czasownik

(1.1) mówić chrapliwie
(1.2) gw. (Górny Śląsk)[1] chrapać podczas snu
odmiana:
[2] koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Ojciec charczał do syna umierając w szóstej części tego filmu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. charczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chrapać
źródła:
  1. Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 53.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.