cerować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cerować (język polski)[edytuj]

żołnierz ceruje (1.1) mundur
wymowa:
IPA[ʦ̑ɛˈrɔvaʨ̑], AS[cerovać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zacerować)

(1.1) wypełniać ściegiem dziury, łączyć rozdarcia w tkaninie
(1.2) daw. ozdabiać koronkowymi wszywkami
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cerowaczka ż, cera ż, cerowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. cera za niem. zieren (zdobić)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 44.