całokształt

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

całokształt (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ʦ̑aˈwɔkʃtawt], AS: [cau̯okštau̯t] ​?/i
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zorganizowana całość, rozważany w całości układ
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikcałokształtcałokształty
dopełniaczcałokształtucałokształtów
celownikcałokształtowicałokształtom
biernikcałokształtcałokształty
narzędnikcałokształtemcałokształtami
miejscownikcałokształciecałokształtach
wołaczcałokształciecałokształty
przykłady:
(1.1) Henryk Sienkiewicz dostał Nobla za całokształt twórczości.
składnia:
(1.1) całokształt + D.
kolokacje:
(1.1) całokształt twórczości / działalności / stosunków • nagroda za całokształt
synonimy:
(1.1) całość, ogół, system
antonimy:
(1.1) fragment, część
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cały + kształt
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=całokształt&oldid=8329075”