carburo

carburo (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [kaɾ.ˈβu.ɾo]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chem. węglik

(1.2) pot. karbid

(1.3) (Salwador) pot. pogawędka, pogaduszka

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od carburar

odmiana:

(1) lm carburos

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) carburo de calcio → węglik wapnia • carburo de cromo → węglik chromu • carburo de hidrógeno → węglowodór • carburo de hierro → węglik żelaza

synonimy:

(1.2) carburo de calcio

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. carburógeno

rzecz. carburógeno m, carbono m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

carburo (język włoski)

wymowa:

IPA: /kar.ˈbu.ro/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chem. węglik

odmiana:

(1.1) lp carburo; lm carburi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) carburo di calcio → karbid

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. carbonado m, carbonaia ż, carbonaio m, carbonamento m, carbonarismo m, carbonaro m, carbonata ż, carbonatazione ż, carbonatite ż, carbonato m, carbonatura ż, carboncello m, carbonchio m, carbonchioso m, carboncino m, carbone m, carbonella ż, carbonera ż, carboneria ż, carbonicazione ż, carbonico m, carboniera ż, carboniere m, carbonilazione ż, carbonile m, carbonino m, carbonio m, carbonite ż, carbonizzazione ż, carburante m, carburatore m, carburazione ż, incarbonimento m

czas. carbonare, carbonchiare, carbonizzare, carbonizzarsi, carburare, incarbonire, incarbonirsi

przym. carbonaia, carbonaro, carbonatico, carbonchioso, carboniccio, carbonico, carboniero, carbonilico, carbonioso

tem. słow. carbo-

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. carbure < łac. carbo, -onis + franc. -ure

uwagi:

źródła: