cacata

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cacata (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ka.'ka.ta/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. sranie, zesranie się[1]
(1.2) wulg. gówno
odmiana:
(1.1-2) lp cacata; lm cacate
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) defecazione, deiezione, evacuazione
(1.2) cacca, cacatura, feci, merda, meta, popò, sterco, cacherello, stronzo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cacaiola ż, cacarella ż, cacatoio m, cacatura ż, cacona ż, cacone m
czas. cacare
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. cacare
uwagi:
alternatywna pisownia: reg. cagata
źródła:
  1. Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.