burzenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

burzenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[buˈʒɛ̃ɲɛ], AS[bužńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od burzyć
odmiana:
(1.1) blm;
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burzycielstwo n, burzyciel m, burzycielka ż, zburzenie n, wzburzenie n
czas. burzyć ndk., zburzyć dk.
przym. burzycielski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: