burzan

burzan (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zwarte zbiorowisko wysokiej roślinności stepowej, najczęściej łopianów i ostów; zob. też burzan w Wikipedii

(1.2) przen. zarośla, gąszcze

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burzan	burzany
dopełniacz	burzanu	burzanów
celownik	burzanowi	burzanom
biernik	burzan	burzany
narzędnik	burzanem	burzanami
miejscownik	burzanie	burzanach
wołacz	burzanie	burzany

przykłady:

(1.1) Najbystrzejszy wzrok nie mógłby odkryć jednej żywej duszy ani nawet żadnego ruchu w ciemnych, zeschniętych i zwiędłych burzanach.

(1.1) Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, • Omijam koralowe ostrowy burzanu.

(1.2) Już pilnuje cieląt, które szukają zielonej trawy w burzanach dzikiego bzu za wsią rosnących (…)

(1.2) Rzadka postać ludzka przesuwała się przez szeroką drogę środkiem wsi wijącą, której część trawą i burzanami zarosła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) chaszcze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burzanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. бур'ян → chwast

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бур'ян m
• rosyjski: (1.1) бурьян m
• ukraiński: (1.1) бур'ян m

źródła: