bullying

bullying (język polski)

wymowa:

‹buliink›, IPA: [ˈbulʲi.iŋk], AS: [bulʹiiŋk], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.• zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) tyranizowanie, znęcanie się; powtarzalne zachowania o charakterze agresywnym jednego lub grupy sprawców wobec ofiary

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bullying
dopełniacz	bullyingu
celownik	bullyingowi
biernik	bullying
narzędnik	bullyingiem
miejscownik	bullyingu
wołacz	bullyingu

przykłady:

(1.1) Sprawcami bullyingu zwykle są osoby impulsywne, dominujące, bez empatii, postrzegające pozytywnie przemoc, łaknące społecznego prestiżu, z wysoką samooceną.

(1.1) O ile bullying w szkole jest zazwyczaj prymitywny, w pracy przybiera inne formy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. bullying

uwagi:

(1.1) por. mobbing

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bullying
• hiszpański: (1.1) matonismo m

źródła:

bullying (język angielski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) tyranizowanie

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów czasu teraźniejszego (present participle) czasownika to bully

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bully

czas. bully

przym. bully

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: