bulimik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bulimik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna cierpiący na bulimię
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zazwyczaj w wyniku terapii osoba uzależniona od jedzenia jest cyklicznie i bulimikiem, i anorektykiem. Także inne uzależnienia od jedzenia, ćwiczeń, zakupów lub pracy każą poszukiwać innych przyczyn nałogu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bulimia ż
forma żeńska bulimiczka ż
przym. bulimiczny
przysł. bulimicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aldona Jawłowska, Wokół problemów tożsamości, Uniwersytet Warszawski. Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Wydawnictwo LTW, 2001, s. 44

bulimik (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) bulimik[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bulímia ż
forma żeńska bulimička ż
przym. bulimický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „bulimik” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.