bukareszteńczyk
bukareszteńczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌbukarɛˈʃtɛ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [bukareštẽĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Bukaresztu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bukareszteńczyk bukareszteńczycy dopełniacz bukareszteńczyka bukareszteńczyków celownik bukareszteńczykowi bukareszteńczykom biernik bukareszteńczyka bukareszteńczyków narzędnik bukareszteńczykiem bukareszteńczykami miejscownik bukareszteńczyku bukareszteńczykach wołacz bukareszteńczyku bukareszteńczycy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bukareszt mrz
- forma żeńska bukaresztenka ż
- przym. bukareszteński, bukaresztański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Bucharestian
- baskijski: (1.1) bukarestar
- rosyjski: (1.1) бухарестец m
- słowacki: (1.1) Bukurešťan m
- węgierski: (1.1) bukaresti
- źródła:
- ↑ Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 36.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.