budny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

budny (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. także gw. (Lwów i Kresy) powszedni, zwykły[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Lecz w dzień budny w polu głośno / I hukanie grzmi donośno (…)[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: powszedni, zwykły
źródła:
  1. 1,0 1,1 Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 74.
  2. Wincenty Pol, Pieśń o ziemi naszej