bubulinus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bubulinus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wołowy[1]
odmiana:
(1.1) būbulīn|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bos m/ż, bovicidium n, bovile n, bubalus m, bubile n, bovile n, Bubona ż, bubsequa m, bubula ż, bubulcarius m, bubulcus m
przym. bovarius, bovillus, bovinus, bubulus
przysł. bovatim
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bubulus + -inus
uwagi:
źródła:
  1. Słownik łacińsko-polski, tomy I-V, praca zbiorowa pod red. Mariana Plezi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959-1979, ISBN 8301009241.