brzęk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brzęk (język polski)[edytuj]

brzęk (1.1) monet
brzęk (1.3)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przytłumiony, wibrujący dźwięk
(1.2) syst. dendr. Sorbus torminalis L.[1], gatunek drzewa z rodziny różowatych, występującego w Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Afryce Północnej; zob. też jarząb brekinia w Wikipedii
(1.3) dendr. drzewo z gatunku brzęków (1.2)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć[2].
(1.3) Zaparkował obok uschniętego brzęku na skraju lasu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) usłyszeć / wydać dźwięk • brzęk kajdan / owada
(1.3) posadzić / wyciąć dźwięk
synonimy:
(1.1) brzękanie, brzęknięcie, pobrzęk
(1.2) bereka, brekinia, jarząb brekinia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dźwięk
(1.2) gatunek
(1.3) drzewo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brzękadło n, brzękanie n, brzękliwość ż, brzęknięcie n
zdrobn. brzękadełko n
czas. brzęczeć ndk., brzękać ndk., brzęknąć dk.
przym. brzękliwy
przysł. brzękliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Drzewa liściaste
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jarząb brekinia
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Sorbus torminalis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Dyskretny szelest pergaminu – wywiad z Tomaszem Steiferem.