brookit

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brookit (język polski)[edytuj]

brookit (1.1)
wymowa:
(spolszczona) ‹brukit›, IPA[ˈbrucit], AS[bruḱit], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. zob. brukit
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
Od nazwiska mineraloga Henry'ego Brooke'a[1].
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: brukit
źródła:
  1. Nikodem Sobczak, Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych, wydawnictwo Alfa, Warszawa 1986, s. 65.

brookit (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) miner. brukit, brookit[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „brookit” w: Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.