bronienie

bronienie (język polski)

wymowa:

IPA: [brɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ], AS: [brõńė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prowadzenie obrony, odpieranie ataku

(1.2) osłanianie lub chronienie kogoś lub czegoś

(1.3) wypełnianie roli obrońcy przed sądem lub innym podobnym organem

(1.4) niepozwalanie na coś

(1.5) zdawanie egzaminu lub występowanie przed komisją w celu uzyskania jakiegoś tytułu np. magistra, doktora

odmiana:

(1.1-5) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bronienie
dopełniacz	bronienia
celownik	bronieniu
biernik	bronienie
narzędnik	bronieniem
miejscownik	bronieniu
wołacz	bronienie

przykłady:

(1.1) Gmina tutaj tworzy państwo w państwie, rozstrzyga prawie wszystkie interesy samodzielnie, bez udziału państwa, któremu pozostawione jest, i to nie zawsze, wymierzanie sprawiedliwości oraz bronienie granic.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) osłanianie, chronienie

(1.3) adwokatowanie

(1.4) zabranianie

antonimy:

(1.1-4) niebronienie

(1.1) atakowanie

(1.3) oskarżanie

(1.4) pozwalanie, zezwalanie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrońca mos, obrończyni ż, obrona ż

czas. bronić ndk., obronić dk.

przym. obrończy

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od bronić

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: