branka

branka (język polski)

branka (1.2) na obrazie Sochaczewskiego

wymowa:

IPA: [ˈbrãnka], AS: [brãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wywożenie na przymusowe roboty

(1.2) hist. w okresie powstania styczniowego: przymusowy pobór do wojska rosyjskiego

(1.3) hist. przymusowy pobór do wojska

(1.4) kobieta wzięta do niewoli

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) asynt, asyntyrunek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. branie n, pobór m

forma męska braniec (1.4)

czas. brać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impressment; (1.2) impressment; (1.3) impressment; (1.4) captive

źródła:

branka (język baskijski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) dziób

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) txopa, popa

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: