brakteat
brakteat (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
- (1.1) hist. numizm. jednostronnie bita moneta w średniowiecznej Europie; zob. też brakteat w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) lub
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brakteat brakteaty dopełniacz brakteata brakteatów celownik brakteatowi brakteatom biernik brakteata brakteaty narzędnik brakteatem brakteatami miejscownik brakteacie brakteatach wołacz brakteacie brakteaty przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brakteat brakteaty dopełniacz brakteata brakteatów celownik brakteatowi brakteatom biernik brakteat brakteaty narzędnik brakteatem brakteatami miejscownik brakteacie brakteatach wołacz brakteacie brakteaty
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) moneta
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bracteātus (→ pozłacany)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bracteate
- czeski: (1.1) brakteát m
- francuski: (1.1) bractéate
- hiszpański: (1.1) bracteato m
- niemiecki: (1.1) Brakteat m
- portugalski: (1.1) bracteata ż
- słowacki: (1.1) brakteát m
- włoski: (1.1) bratteato m
- źródła:
- ↑ Hasło „brakteat” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 327.