bränning

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bränning (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) przybój, kipiel[1]
(1.2) palenie
(1.3) ogrzewanie
(1.4) destylowanie (alkoholu)
odmiana:
(1.1) en bränning, bränningen, bränningar, bränningarna
(1.2-4) en bränning, bränningen; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.4) brännvinsbränning
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. brännhet, brännbar
czas. bränna
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 78.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bränning&oldid=6558379”