bräcka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bräcka (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pęknięcie, szpara[1]

czasownik przechodni

(2.1) łamać[1]
(2.2) przen. przewyższać, brać górę[1]
(2.3) przysmażać, smażyć[1]

czasownik nieprzechodni

(3.1) świtać[1]
odmiana:
(1) en bräcka, bräckan, bräckor, bräckorna
(2-3) att bräcka, bräcker, bräckte, bräckt, bräck! ; pres. part. bräckande, perf. part. bräckt
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(2.2) bräcka någons rekordpobić czyjś rekord
(3.1) dagen bräckerdzień się budzi
synonimy:
(1.1) spricka, rämna, bristning
(2.1) bryta, spräcka, knäcka, krossa
(2.2) överträffa, övertrumfa
(2.3) bryna, fräsa, halstra, steka
(3.1) gry, dagas
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bräckande, bräckning
przym. bräcklig
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: bräkabeczeć
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 77.