borgować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

borgować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) przest.[1] obecnie reg. łódz. sprzedawać na kredyt[2]
(1.2) reg. łódz. kupować na kredyt[2]
(1.3) st.pol. pobłażać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ten sklepikarz nie borgował, zawsze gotówki żądał.
(1.2) Znów będą u mnie borgować na książeczki, a ty nic tylko dawaj i dawaj. (A. Kasprowicz „Opowiadania łódzkie”)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) brać na kartkę / na książeczkę / na książkę / na zeszyt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. borgowanie n, borg
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. borgen[1] lub z jidysz[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 37.
  2. 2,0 2,1 2,2 Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 179.