bonitowanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bonitowanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ekon. dokonywanie bonitacji[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bonitacja ż
czas. bonitować ndk.
przym. bonitacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od bonitować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.