bojtel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bojtel (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) reg. (Górny Śląsk)[1] worek
(1.2) reg. (Górny Śląsk)[1] woreczek na pieniądze
(1.3) reg. (Górny Śląsk) torba, siatka[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1) tytka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. bojtlik, bojtliczek
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Beutel[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: worek
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: torba
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 42.
  2. Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 207.