bojaźń

bojaźń (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɔjäɕɲ̊], AS: [boi ̯äśń̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• podw. art. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. lęk, strach, obawa

(1.2) rel. uczucie nabożnej czci połączonej z lękiem

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bojaźń	bojaźnie
dopełniacz	bojaźni	bojaźni
celownik	bojaźni	bojaźniom
biernik	bojaźń	bojaźnie
narzędnik	bojaźnią	bojaźniami
miejscownik	bojaźni	bojaźniach
wołacz	bojaźni	bojaźnie

przykłady:

(1.1) Cofa się przelękniony, a bojaźń mu blada / zimnem kości przeszywa i lice osiada. (Iliada, Pieśń III )

(1.2) Służcie Panu z bojaźnią i nogi Jego ze drżeniem całujcie. (Ps 2, 11-12)

składnia:

kolokacje:

(1.1) zdjęty/przejęty bojaźnią • bez śladu bojaźni

(1.2) bojaźń boża

synonimy:

(1.1) lęk, strach, trwoga

antonimy:

(1.1) odwaga, męstwo, śmiałość, zuchwałość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bojaźliwość ż, bojaźliwiec m

przym. bojaźliwy

przysł. bojaźliwie

czas. bać się

związki frazeologiczne:

bojaźń do kupy pędzi • miłość z bojaźnią nie stoi, nie miłuje, kto się boi

etymologia:

prasł. *bojaznь → strach, obawa, lęk

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fear, awe
• białoruski: (1.1) боязь ż
• bułgarski: (1.1) боязън ż
• esperanto: (1.1) timo; (1.2) timo
• francuski: (1.1) peur ż, crainte ż
• karaimski: (1.1) къоркъу, къоркъув
• łaciński: (1.1) timor m; (1.2) timor m
• rosyjski: (1.1) боязнь ż
• ukraiński: (1.1) боязнь ż

źródła: