bogobojny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bogobojny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) rel. książk. bojący się gniewu boga lub bóstw
(1.2) rel. książk. zgodny z zasadami wyznawanej religii
(1.3) rel. książk. żyjący zgodnie z zasadami wyznawanej religii[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.3) Wśród grzeszników jedynie Noe, mąż bogobojny, znalazł upodobanie w oczach Pańskich[2].
(1.3) Był bardzo pobożny i bogobojny, pościł i chciał, żeby inni pościli[3].
składnia:
kolokacje:
(1.2) bogobojny postępek • bogobojne postępowanie
(1.2) bogobojny parafianin • bogobojna parafianka • bogobojne dzieci
synonimy:
(1.1-2) nabożny, pobożny, zbożny, wierzący, religijny, świątobliwy; wulg. świętojebliwy
antonimy:
(1.1-2) niewierzący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bogobojność ż
przysł. bogobojnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bóg + -o- + bojaźń + -ny, kalka z śwn. gotevorhtec[4] < swn. gotaforhtal[5]
por. niem. gottesfürchtig
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bogobojny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1963, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Ida Fink, Ślady, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bogobojny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gottesfürchtig” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.