bożyć się

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bożyć się (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(1.1) daw. rzad. zaklinać się, przysięgać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Próżno Maćko pogonił za opatem, próżno prosił, błagał, bożył się, że nie winiennic nie pomogło![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) zaklinać się na imię Boże
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bożyć się” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, Warszawa 1951, t. I, s. 203.