blødning

blødning (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) med. krwawienie

odmiana:

(1.1) en blødning, blødningen, blødninger, blødningerne

przykłady:

(1.1) Dysenteri er en tarm infektion, som årsager blødninger. → Czerwonka to powodująca krwawienia infekcja jelita.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blod

czas. bløde

przym. blodig

związki frazeologiczne:

etymologia:

od czas. bløde

uwagi:

źródła: